Derde geboorte

Onze eerste geboorte brengt ons op de wereld, maar we verblijven in onszelf, zonder onderscheidend vermogen. Met de tweede geboorte komen we in de wereld, we kunnen ons gezond onderscheiden van de ander en verhouden tot de ander(en). De derde en laatste geboorte maakt ons van de wereld. Daar gaat deze pagina over.

Je kunt ook zeggen, met de eerste geboorte zijn we ongeïdentificeerd, daarna raken we geïdentificeerd om ten slotte deze dualiteit te integreren tot een overstijgend bewustzijn. Nog een definitie: eerst zijn we individueel, daarna sociaal en tenslotte wereldlijk. In dat derde bewustzijn verhouden we ons niet alleen tot anderen, maar tot de gehele natuur.

Hier dringt zich de gedachte op die ik ook gebruik bij het onderzoek naar pijn. De eindconclusie is dan ‘dat er pijn is’, de identificatie is dan opgelost. Als we dat hier toepassen dan ervaren we dat er bewustzijn is, maar dat dat niet louter aan ons gebonden is. We hebben geen bewustzijn, we zijn bewustzijn. We leven in bewustzijn, maar we zijn het niet. Het bewuste zijn is er, maar het is niet particulier. Dit inzicht opent de deur naar een weer nieuw inzicht, namelijk het gegeven dat de ander voor mij, ik voor de ander en ik voor mijzelf altijd ergens een vreemde is. We zullen de ander en onszelf nooit helemaal kennen.

Is er een weg naar de derde geboorte?

Nee en ja. Als je persé ergens wil komen, zoals de monniken in de levensbespiegeling van de oude Cheng, dan moet ik je teleurstellen. Je zal jezelf terugvinden in een of andere stroming, en mogelijk daarna weer bij een andere om steeds weer een thuiskomen (te hopen) te ervaren. Als je doorziet dat je verkleefd bent aan het pijnlichaam van je ouders en in wezen een (spirituele) bypass aan het construeren bent naar een pijnloos of verlicht leven, ja dan opent zich een nieuwe werkelijkheid.

Het is mijn ervaring dat het juist de ‘herstellenden’ onder ons zijn, zij die de verkleving, hun noodlijdendheid hebben kunnen zien en volledig aanvaarden, en er in slagen nieuwe verhoudingen aan te gaan met de ander en met zichzelf.

De tweede geboorte echt opgang brengen, een einde maken aan je actieve noodlijdendheid, waardoor je in overlevingsgedrag bent beland, is in wezen een uitnodiging naar deze wereldlijke stap van de derde geboorte. Het zien wat is en daarmee steeds weer op overstijgend niveau te kunnen zijn, zonder het contact te verliezen met je innerlijk kind en je sociale zijn.

In mijn beleving is dat de werkelijke spirituele stap.

Last Updated on 27 juli 2024 by Robert Koops